Strecke (wegvak) 46
Nederlands

Als men door de bossen en dalen tussen Gemünden am Main en Bad Brückenau in der Rhön loopt, vindt men bouwwerken die bij een autosnelweg horen waarover geen voertuigen rijden, maar waarop bomen en dichte begroeiing staan.

Hier is een stuk Europese verkeersgeschiedenis verstopt: ‚Strecke (wegvak) 46’. Het gaat hier om de 70 km lange historische voorloper van de huidige A7 (Flensburg – Füssen) tussen Fulda en Würzburg.

 

Aan het begin van de 20e eeuw deelden de weinige automobilisten de wegen met voetgangers en door paarden getrokken karren. Ook waren die wegen vaak in een zeer slechte toestand. Door zandwegen, steenslagwegen, gaten en overal stof waren tochten met de auto vol ontberingen.

Wie als eerste het idee voor wegen alleen voor auto’s had, is niet overgeleverd, maar in het jaar 1909 werd in Berlijn de Automobil-Verkehrs und Übungsstrasse GmbH, afgekort AVUS (automobiel-verkeers en trainingsweg) voor auto-liefhebbers gesticht. In 1913 begon de bouw van deze weg. Al na een jaar moesten de werkzaamheden wegens de Eerste Wereldoorlog opgeschort worden. Pas in 1921 kon de ,AVUS’, tegenwoordig een deel van de A115, voor het verkeer geopend worden.

In Italië werd in 1924 de meren-autosnelweg tussen Milaan en Varese geopend. De door ingenieur Piero Puricelli gebouwde weg wekte het enthousiasme van wegenbouwers in alle gemotoriseerde landen.

 

Eén van de in Duitsland na de Eerste Wereldoorlog gestichte verenigingen voor de bouw van wegen voor gemotoriseerd snelverkeer was de ‚HAFRABA’. Deze vereniging werkte later concrete plannen voor een autosnelweg van Hamburg via Frankfurt naar Basel uit.

De toenmalige plannen voor autosnelwegen van losse stukken tot de eerste Europese netwerken waren in eerste instantie gebaseerd op bestaande verkeerswegen. Ze verbonden hoofdsteden, havensteden, dichtbevolkte gebieden en toeristische doelen met elkaar.

De A7 tussen Hamburg en het Hattenbacher Dreieck is tegenwoordig onderdeel van de gerealiseerde HAFRABA.

Hij werd echter niet door de ‚HAFRABA’ gebouwd, maar door de‚Gesellschaft zur Vorbereitung der Reichsautobahnen’, afgekort GEZUVOR (Genootschap ter voorbereiding van de Rijksautosnelwegen), en door de ‚Onderneming Rijksautosnelwegen’. Om in 1933 aan de plannen van de ‚HAFRABA’ en andere verenigingen te komen, lieten de toenmalige machthebbers deze zichzelf opheffen.

Daarna had men de geheel uitgewerkte bouwplannen van de ‚HAFRABA’ ter beschikking en kon derhalve al binnen enkele maanden na de machtsovername met de bouw van autosnelwegen beginnen.

 

In de toenmalige terminologie werden stukken autosnelweg als ‚Strecken’ (wegvakken) aangeduid. Het stuk tussen het Hattenbacher Dreieck en Würzburg werd ‚Strecke 46’ genoemd.

Met de bouw van het gedeelte Bad Brückenau – Würzburg werd in 1937 begonnen. 47 nu nog behouden bouwwerken werden opgeleverd, evenals grote delen van de aarden baan inclusief aansluitingen, op- en afritten voor bouwverkeer en parkeerplaatsen.

De rijbaan ontbrak nog.

Na het begin van de oorlog hield men met het werk aan de ‚Strecke 46’ in het jaar 1940 op.

 

De bouw van autosnelwegen in het Derde Rijk eindigde i.v.m. de oorlog in 1943 helemaal.

In totaal werden 3893 km autosnelwegen opgeleverd. Men was met de bouw van bijna evenveel kilometers begonnen. Op verschillende plaatsen in Midden-Europa zijn nog resten van deze werkzaamheden te vinden.

 

Vanaf 1948 werd overwogen de ‚Strecke 46’ te voltooien.

Tussen het Bad Hersfeld en Fulda kon men grotendeels tracé en kunstwerken van voor de oorlog overnemen. Ten zuiden van Fulda werd het oude tracé met alle bouwwerken en de aarden baan echter geheel verlaten.

Dit kwam enerzijds door de ervaring die men bij de bouw van autosnelwegen gedurende 10 jaar opgedaan had. Anderzijds waren er inmiddels ook nieuwe basisprincipes bij de bouw van autosnelwegen.

Zo legde de toenmalige bondsminister van verkeer Seebohm in de jaren 1960/61 het huidige tracé van de A7 vast.

 

De ruïnes van de ‚Strecke 46’ tussen Gemünden en Bad Brückenau werden weer door het bos overgenomen. Ze raakten in vergetelheid.

Uit de ‚Strecke 46’ werd de ‚vergeten autosnelweg’.

 

Tegenwoordig is het de langste historische autosnelwegruïne van Duitsland. Aan de ‚Strecke 46’ zijn belangrijke ontwikkelingsstadia uit de begintijd van de bouw van autosnelwegen te zien. Dit feit en de unieke staat ervan leidden ertoe dat het – waarschijnlijk als enige in de wereld – als techniekmonument beschermd is.

 

De ‚Arbeitsgemeinschaft Autobahngeschichte (AGAB)’ (werkgemeenschap geschiedenis autosnelwegen) biedt enkele malen per jaar rondleidingen over de ‚Strecke 46’ aan.

Seitenanfang
Seitenanfang
Seite drucken
Seite drucken
Kontakt
Kontakt
Impressum
Impressum
Homepage
Homepage